۱ـ کاريکلماتور اشک را تهديد و لبخند را تمديد مي کند.

۲ـ براي حفاظت از افکارم، دور سرم باند پيچيدم.

۳ـ شايد طول عمر بيشتر از عرض آن اهميت دارد.

۴ـ بعضي ها خط لبشان نستعليق است.

۵ـ وقتي هواي آزاد کم شد، براي پرنده ها هم نوبت پرواز گذاشتند.

۶ـ هميشه افکارم برخلاف وزش باد حرکت مي کند.

۷ـ در هواي ابري، ماه از آفتابي شدن مي ترسد.

۸ـ زمستان مي لرزاند و بهار مي روياند.

۹ـ شايد اجداد چراغ چشمک زن، ستاره بودند.

۱۰ـ معمولا يک فنجان چاي را با کلمات شيرين مي خورم.

روزنامه خراسان پنج شنبه ۲۹ دی ماه ۹۰ شماره ۱۸۰۳۵

چون رياضي بلد نبود، ديگران را آدم حساب نمي کرد.

 روزگار غريبي است، يکي در آبپاش گلاب دارد و يکي در گلابپاش آب هم ندارد.

روزنامه خراسان شماره ۱۸۰۲۸ سه شنبه ۲۰ دی ماه ۹۰

۱ـ حرف هاي خام به مغزم صدمه مي زند.

۲ـ آرشيو سکوت پر است از فريادهاي منزوي!

۳ـ آدم پرچانه سکوت را بيهوش مي کند.

۴ـ در عکس دو نفره ما جاي تو هميشه خالي است.

۵ـ اگر ديوار نبود از دست اين آزادي به کجا پناه مي بردم!

۶ـ گل مژه اش عطر دل انگيزي دارد.

۷ـ فرسودگي، راه را براي فرو ريختن هموار مي کند.

۸ـ درختان منفور به خانواده جنگل خيانت کردند و دسته تبر شدند.

روزنامه خراسان ۱۹ دی ماه ۹۰ شماره ۱۸۰۲۷

۸ـ هميشه با اخم هايش ، غنچه هاي لبخندم را پر پر مي كرد.

۹ـ بازار ريا سكه است ، با صداقت ، اعلام مفلسي مي كنم.

۱۰ـ اعتراض ها در سكوت ذخيره شد.

۱۱ـ عدالت موجودي شبيه روح بوده كه كسي آن را نديده است.

۱۲ـ بانك ها به سوال علم بهتر است يا ثروت ، در عمل پاسخ مي دهند.

۱۳ـ نمايشگاه به محلي گفته مي شود كه مردم را به كالا ها نشان مي دهند.

۱۴ـ همه دوست دارند به پيروزي برسند ، حتي استقلال.

۱۵ـ تا عوام وجود داشته باشد ، عوام فريب هم وجود خواهد داشت.

۱۶ـ هر موقع او را مي بينم كمي مكث مي كنم ، مثل ويرگول.

۱۷ـ آدم هاي بيكار همه روزهاي تقويم را جمعه مي بينند.

۱۸ـ پائيز ، فصل بي حجابي درختان است.

۱۹ـ كتاب يار مهربانيست كه با همسرتان هيچ مشكلي ندارد.

۲۰ـ شهرداري فقط راه پولدارشدنش را آسفالت مي كند.

۲۱ـ شيطان مدعي شد كه من مدير داخلي دنيا هستم.

۲۲ـ گناهكار كسي است كه تظاهر به تقوا نمي كند.

۲۳ـ گاهي سلول هاي خاكستري مغزم به مرخصي مي روند.

۲۴ـ حقوق بشر ساعتي است كه هر دولتي با وقت محلي كشورش آن را تنظيم مي كند.

۲۵ـ آقازاده يعني استثناء در خلقت

ماهنامه صنعت و کارآفرینی شماره ۶۳ آذرماه۹۰

۱ـ در زمستان سر مردم کلاه مي گذاشت و در فصول ديگر کلاهشان را بر مي  داشت.

۲ـ بدون عينک تمام سازها را تار مي بينم.

۳ـ عجب زمانه اي شده! گذشت هم درگذشت.

روزنامه خراسان شماره ۱۸۰۲۳ چهارشنبه ۱۴ دی ۹۰

۱ـ در آخرین دم ، باز دمی وجود ندارد. (سهراب گل هاشم)

۲ـ دیدن شب احتیاج به چراغ ندارد. (پرویز شاپور)

۳ـموجود گیوتین زده شانس حلق آویز شدن را برای همیشه از دست می دهد.(پرویز شاپور)

۴ـ آی با کلاه ، تنها حرفی است که سرش کلاه رفته. (حسین ناژفر)

۵ـ زمستان سر خیلی ها را کلاه گذاشت.(سهراب گل هاشم)

روزنامه خراسان چهار شنبه ۷ دی ۱۳۹۰

۱ـ شخص نادان معمولا اسير زبان خود است.

۲ـ دل خيلي ها به اندازه حرف هايشان بزرگ نيست.

۳ـ زياده گويي تو، مقدمه ناشنوايي ديگران است.

۴ـ با زور اسلحه سطح فکرش را بالا برد.

۵ـ لطيف ترين کلمه لبخند است آن را حفظ کن.

۶ـ روزي که بخشيدن را ياد گرفت، زندگي کردن را آموخت.

روزنامه خراسان شماره ۱۸۰۱۶ سه شنبه ۶ دی ۱۳۹۰